ناگفته های دل های خسته

ﺍﯼ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ :
ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺩﻟﻬﺮﻩ ﻫﺎﯾﻢ ﺩﺍﺭﯼ ؟
ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻟﺮﺯﺵ ﺁﺭﺍﻡ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﺩﺍﺭﯼ ؟
ﺍﯼ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ؛
ﭼﯿﻨﯽ ﺭﻭﺡ ﻣﺮﺍ ﺑﻨﺪ ﺑﺰﻥ ...
ﺗﻮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺵ ﺑﻠﻨﺪ؛
ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺩﺍﺭﯼ !!!
ﺗﻮ ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ؛
ﺗﻮ ﮐﻪ ﺫﻭﻕ ﻭ ﻫﻨﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﻡ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﯼ
ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺭﻧﺠﺶ ﺟﺎﻥ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ
ﭼﯿﻨﯽ ﺭﻭﺡ ﻣﺮﺍ ﺑﻨﺪ ﺑﺰﻥ ...
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻠﺒﻪ ﯼ ﺩﻧﺠﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪ ﺧﻮﺩ
ﺩﻭ ﺳﻪ ﺗﺎ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ....
ﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﻋﺠﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻬﯽ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ
ﮔﺎﻩ ﺧﺸﮏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻬﯽ ﺷﺮ ﺷﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ ……
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮﺩ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮﮒ
ﺑﻪ ﺷﻔﺎﺑﺨﺸﯽ ﯾﮏ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ……
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﻗﻮﺱ ﻭ ﻗﺰﺡ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ ……
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺁﻥ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﻮﯾﯽ
ﯾﮏ ﺳﺮﺍﻏﺎﺯ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ .……….
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ
ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ، ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ
ﺭﻭﻧﻖِ ﻋﻤﺮِ ﺟﻬﺎﻥ ، ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ ﮔﺬﺭﺍﺳﺖ …
ﻗﺼﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎ ....
ﺑﺮﮔﯽ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺭﺍﺯ ﺑﻘﺎﺳﺖ …
ﺩﻝ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ ....
ﮔﻞ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﺩ ....
ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﻧﮓ ﺧﺰﺍﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ....
ﻫﻤﻪ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﺖ؛
ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻮﭺ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻫﺎﺳﺖ ....
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ...
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: